بسم الله الرحمن الرحیم

الإمامُ العسکریُّ علیه السلام: لا یَعرِفُ النِّعمَةَ إلّا الشاکِرُ، و لا یَشکُرُ النِّعمَةَ إلّا العارِفُ.

[قدر] نعمت را نشناسد مگر سپاسگزار، و شکر نعمت نگزارد مگر آن که [قدر] نعمت را شناسد.

اگرچه دانشگاه قم و دانشگاه های مستقر در قم از وجود استاد شاکر محروم شدند ولی دکتر شاکر، هر کجا باشد، منشأ اثر خواهد بود. خدا را شاکرم که در دو مقطع ارشد و دکتری شاکرِ درسهای آموزنده دکتر شاکر بودم. در مقطع ارشد زبان تخصصی به ما بی زبان!ها تدریس کرد و در دکتری مستشرقان را به ما شرقی ها آموخت. بنده از رفتار و شیوه های آموزشی و اخلاقی ایشان بیش از جزوه های درسی شان آموختم بنابر این فهرستی از آموخته هایم را بیان میکنم:

1. علاقه به قرآن: دکتر شاکر نسبت به قرآن  علاقه خاصی دارند و این علاقه را در شروع کلاس و یا در دفاع از قرآن به خوبی نشان می دهند.

2. جدیت در تدریس: در مقطع ارشد برای گروهی زبان تخصصی تدریس میکرد که واقعا از زبان فرق t  را با «تِی کشیدن» نمیدانستند و ایشان آنچنان جدی سخن میگفت که وصف ناشدنی بود و با همین رویه توانستند، دوستان را به کار جدی وادار کنند.

3. وفاداری به سرفصل ها: دکتر شاکر نسبت به سرفصل های مصوب، شدیدا وفادار بود و چنانچه مجبور می شدند که برای رعایت حال مخاطبان متن دیگری را تدریس کنند، حتما دلیل آن را بیان می کردند.

4. تنوع در کلاسداری: ایستادن، نشستن، نوشتن بر روی وایت برد، تاکید بر برخی حروف مهم، حرکت دستها همگی سبب می شد تا درس استاد شاکر با شادابی خاصی همراه باشد.

5. بهره گیری مناسب از تجربه ها: دکتر شاکر از فرصت های مطالعاتی انگلیس و آمریکا، اندوخته های فراوانی داشت و بدون چشمداشت برای دانشجویان بازگو می کرد و خود نیز به کار می بست – بماند که همین بازگویی ها گاه برایش دردسر ساز هم شد – خاطره ارائه یکی از دعاهای صحیفه سجادیه در نشست انگلیس همچنان برایم شیرین است. البته خاطره ای هم از قهوه خوردن در کانادا یا آمریکا داشتند که بنده هم از آن بهره مند شدم. بماند.

6. معرفی سر نخ های پژوهش: تمام شاگردان دکتر شاکر بر این نکته صحه خواهند گذاشت که دکتر، خلأهای پژوهشی در درس مورد نظر را بسیار شفاف بیان می کند تا چنانچه دانشجویی علاقمند به تحقیق یافت شود – که کمتر یافت شود_ بتواند همان سر نخ را ادامه دهد و ریسمان تحقیق را محکم سازد.

7. ارجاع های هدفمند: دکتر شاکر برای معرفی تحقیقات جدید، بسیار هدفمند عمل می کنند و دانشجو را در دریای مطالب رها نمی کنند، بلکه دقیقا مسئله را می شناسد و مطابق با مسئله، کتاب، جلد و صفحه را معرفی می کند.

8. استفاده از مقالات: شیوه دکتر شاکر در دکتری معرفی مقاله بود و همان مقالات و نقد آن ها منبع آزمون قرار می گرفت. این شیوه یعنی به روز بودن اطلاعات استاد که دانشجو هم در پی استاد به روز  و ذهن دانشجو با نقد کردن مأنوس می شد.

9. استفاده از امکانات نوین: بهره گیری از ارتباطات سریع مانند ایمیل کردن مطالب برای دانشجو از ویژگی های استاد شاکر است. ایشان مقالات را به ایمیل دانشجویان می فرستاد و پاسخ تحقیقات را هم از همان طریق می طلبید. اگرچه این شیوه را برخی دیگر از استادان مانند دکتر نکونام هم دارند ولی بنده این روش را از دکتر شاکر آموختم.

10. پای بندی به سنت ها: دکتر شاکر را در بازگشت از مکه، درگذشت اقوام نزدیکش و یادکرد از برادر شهیدش بسیار سنتی یافتم و این خصوصیات دکتر هم برایم زیبا بود.

امیدوارم دکتر شاکر عزیز این «تلک عشرة کاملة» را بخوانند و این کمترین شاگرد را حلال بفرمایند و اگر نقصی در شاکر بودن بنده هست، مقصر استاد است که:

قدرِ استاد نکو دانستن/ حیف استاد به من یاد نداد

احمد غلامعلی

عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث