با اهداء ادب و سلام

از شنیدن خبر محرومیت دانشگاه قم از فضل وجود استادی فرهیخته و عالمی وارسته  در فصل بازگشایی دومین نوبت  آموزشی دانشگاه ها و آغاز ترنم علم و دانش، شوق ستیزانه و البته تأمل برانگیز است و در راستای حرکت جمعی دانشجویان و دانشگاهیان  و با فراهم نمودن فرصتی که به همت  ستودنی جناب دکتر نکونام برای سخن با ایشان پی ریزی گردیده استفاده کرده و اگر به سهم خود وظیفه ای داشته باشم  دو سخن دارم: یک با دانشگاه قم و دو با حضرت استاد.

اما دانشگاه محترم قم  که گرانسنگی نام خود را از علم، معرفت، حکمت، اندیشه، تفکر و اخلاق علمی و عملی عالمان و علم آموزان خود بر گرفته است البته که نکوداشت زیت فکر، شموخ همت و رسوخ درایت جناب دکتر شاکر که خود نکودولتی در دانشگاه قم بوده است بر او فرض است. چرا که سال ها از منبع زلال ایمان، معرفت، تعهد و دانش وی سیراب گردیده و بویژه فضل وجود او در گروه علوم قرآن و حدیث و گرانسنگی وی در آموزه های اندیشه معاصر قرآن پژوهی که همواره شوق بیشتر یافتن را در جان دانشجویان برافروخته، با دارا بودن ویژگی های بی بدیل اخلاقی و رفتاری و داشتن حسن سلوک، تواضع و فروتنی، جدیت و پشتکار، ژرف اندیشی و شیدایی به خدمت و خدمتگذلری بر بضاعت افضال و حسن افکار و افعال او افزوده است، اما چرا دانشگاه محترم قم رنج ها و مرارت ها و ستمی بر شانه دانشمندانش فرو باریده که اصحاب علم و اشخاص فضل و ارباب معرفت را جز گریز از دایره ضیق او چاره ای بازنگذاشته و هجرت و هجران را بر ماندن و خدمت وانهاده است.

دانشگاهی که جایگاه رفیع خود را از فضل وجود خردورزان و عالمان یافته و بر تارک اندیشه ایشان خود را بنا نهاده است، چه زود قدر وجودشان را با صندلی خالیشان ارج نهاد و حرمان و محرومیت را به جای فرصت و حفاظت باز نشاند. گرچه پایان این چنین خدمت اساتید شما آغاز بلند پروازانه تری را نوید می دهد؛ اما مشفقانه از مسئولان دانشگاه و همکاران گروه ها خواستاریم صعود خود را در سقوط جایگاه دیگران نیابیم و هدف را اعتلا و نه قله ها بر شماریم.

خبرهای ناگوار در مضیقه بودن اندیشه های اساتید و برنتابیدن افکار مخالف و محدودیت های درسی و پژوهشی ایشان در مدت دوران تحصیل ما در آن دانشگاه ترجیع بند ترم های تحصیلی دانشجویان  بوده است و این نه بر دانشگاه سزاوار  است و نه شایسته آن مسئولان است که بسیاری شان در کنار درجات علمی خویش، حجتی بر اسلام و آیتی بر الله نام دارند. بذل مرحمت فرمایید دانشمندان ما را که عصاره اندیشه های دینی  و پیام های  معاصر جهانی اند محافظت نمایید.

اما جناب استاد دکتر شاکر گرامی!

الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجة عندالله و اولئک هم الفائزون.

تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی/ دری باشد که از رحمت بروی خلق بگشایی

ان لک لاجرا غیر ممنون.

همه جای این وطن سرای شماست و کرسی تدریس شما نه به آب و خاک که به وسعت جان دانشجویان شما نهاده شده و بوی تغییر مهر ابطالی است بر ماندن در حصارها و گرفتار تکرار شدن ها.

شما هرجا که باشید آن جا را از منظر خویش تازه تر می سازید و به زیباتر سرودی خواهید سرود.

شکست بر شما چیره نیست؛ چرا که از شور علم و شوق عشق روبیته تنید و جایی را به از جای دگر، از بحر وجود خویش لبریز می کنید.

موفقیت شما آرزوی ما و سلامتیتان دعای ماست.

معصومه ریعان دانشجوی دکتری دانشگاه قم